هدف این پژوهش، مطالعه واکنش سرمایه گذاران نسبت به پایداری ذهنی و عینی اجزای سود در شرکت های مشکوک به درماندگی مالی طی یک دوره 11 ساله از سال 1386 تا 1396 با 1320 مشاهده در 120 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران، است. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها و آزمون فرضیه ها از الگوی معادلات هم زمان میشکین(1983) و مدل رگرسیون چندمتغیره با استفاده از نرم افزار ایویوز نسخه 10 استفاده شده است. یافته های پژوهش حاکی از آن است که سرمایه گذاران پایداری ذهنی اجزاء نقدی و تعهدی سود را نسبت به پایداری عینی اجزاء نقدی و تعهدی سود را بیشتر از واقع ارزش گذاری می کنند. بنابراین سرمایه گذاران پایداری سود شرکت های مشکوک به درماندگی مالی را نادرست قیمت گذاری می کنند و بازار سرمایه نسبت به اطلاعات اجزای سود، کارایی ندارد. به عبارت دیگر، شرکت های مشکوک به درماندگی مالی، واکنش نادرست سرمایه گذاران و قیمت گذاری غیر عقلایی و نادرست آن ها را به دنبال دارد.

هدف اصلی این پژوهش، مطالعه ادراک(واکنش) سرمایه گذاران نسبت به پایداری ذهنی و عینی اجزای سود در شرکت های مشکوک به درماندگی مالی و تقلب شرکت نمونه طی یک دوره 13ساله از سال 1386 تا 1398 با تعداد نمونه 179شرکت و 2327 مشاهده می باشد. از این تعداد مشاهده، 124سال – شرکت مربوط به شرکت های مشکوک به درماندگی مالی و 812 سال- شرکت مربوط به شرکت های مشکوک به تقلب انتخاب شده است. در این پژوهش برای شناسایی شرکت های مشکوک به درماندگی مالی از ماده 141 قانون تجارت ایران و شرکت های مشکوک به تقلب از روش مدل نمره M بنیش استفاده شده است. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها و آزمون فرضیه ها از الگوی معادلات هم زمان میشکین(1983) با رویکرد داده های ترکیبی و مدل رگرسیون چندمتغیره با استفاده از نرم افزار ایویوز نسخه10 استفاده شده است. یافته های پژوهش نشان می دهد که در این شرکت ها، سرمایه گذاران پایداری ذهنی جزء نقدی و تعهدی سود را نسبت به پایداری عینی جزء نقدی و تعهدی سود بیشتر از واقع ارزش گذاری می کنند. همچنین آن ها ضریب پایداری جزء نقدی سود را کمتر از واقع و ضریب پایداری جزء تعهدی سود را بیشتر از واقع ارزش گذاری می کنند. با توجه به ارزش گذاری بیشتر پایداری ذهنی جزء نقدی و تعهدی سود نسبت به پایداری عینی جزء نقدی و تعهدی سود توسط سرمایه گذاران در شرکت های مشکوک به درماندگی مالی و تقلب، پیشنهاد می گردد که سرمایه گذاران با توجه به حساسیت این شرکت ها در تصمیمات سرمایه گذاری خود با کسب آگاهی بیشتر توانایی محاسبه پایدار بودن ذهنی اجزا سود را کسب کرده تا درک صحیحی از این اقلام داشته باشند.

تحقیقات مالی به طور گسترده، تصمیمات سرمایه گذاری شرکت ها را مورد مطالعه قرار داده است. بر اساس این تحقیقات، بررسی رابطه بین جریان نقدی و سطح سرمایه گذاری یک روش معمول برای تجزیه و تحلیل مسائل مربوط به بیش و کم سرمایه گذاری است. در این پژوهش تصمیمات سرمایه گذاری شرکت های تحت درماندگی مالی در بورس اوراق بهادار تهران برای 280 مشاهده (سال-شرکت) مورد بررسی قرار گرفته است. به منظور بررسی فرضیه های پژوهش از روش داده های ترکیبی به روش گشتاورهای تعمیم یافته پویا به شکل دو مرحله ای و جهت استحکام نتایج از روش داده های طبقه بندی شده بر حسب فرصت سرمایه گذاری به روش حداقل مربعات استفاده شده است. نتایج پژوهش به روش داده های ترکیبی نشان داد که شرکت های درمانده مالی دارای فرصت سرمایه گذاری، سرمایه گذاری ها را متناسب با فرصت های موجود افزایش داده اند، ولی پس از تفکیک شرکت ها به دو طبقه شرکت های با فرصت سرمایه گذاری زیاد و کم، مشخص شد در نمونه شرکت های بورسی در ایران طی سال های  1390تا 1393، شرکت های درمانده مالی بدون توجه به فرصت سرمایه گذاری اقدام به افزایش سطح سرمایه گذاری نموده اند.

درماندگی مالی مسئله ای جدی برای حیات اقتصادی کشورهاست و پیش بینی درماندگی برای گروه های مختلف شامل مدیران، بانک ها، سرمایه گذاران، سیاست گذاران و حسابرسان از اهمیت بالایی برخوردار است. هدف این تحقیق، ارائه الگوی ترکیبی سه بعدی (مالی، اقتصادی، پایداری)، الگوی دوبعدی (مالی و اقتصادی) و تک بعدی (مالی) در پیش بینی درماندگی مالی شرکت ها و همچنین مقایسه قدرت پیش بینی کنندگی الگوها با رویکرد تحلیل مؤلفه اصلی می باشد که با استفاده از رویکرد پس رویدادی (از طریق اطلاعات گذشته) از نوع توصیفی-همبستگی و بر اساس اهداف نیز از نوع پژوهش های کاربردی به حساب می آید در واقع سؤال اصلی تحقیق این است که الگوی ترکیبی سه بعدی (مالی، اقتصادی، پایداری) در پیش بینی درماندگی مالی شرکت ها به چه صورت است؟ همچنین، جامعه آماری و قلمرو مکانی این پژوهش، شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران می باشد. با استفاده از روش حذف سیستماتیک تعداد 113 شرکت به عنوان نمونه انتخاب گردید. نتایج نشان داد الگوی ترکیبی سه بعدی (مالی، اقتصادی، پایداری) قدرت پیش بینی بالایی برای درماندگی دارد.

1درماندگی مالی پیش از ورشکستگی مالی رخ می­دهد؛ پیش بینی درماندگی مالی شرکت­ها، یکی از مهمترین مباحث پیش روی مدیران است و می­تواند به موفقیت و تداوم حیات شرکت­ها کمک زیادی بکند؛ زیرا با ارائه سیگنال­های هشدار برانگیز و به موقع می­تواند مدیران شرکت­ها را نسبت به وقوع درماندگی مالی و ورشکستگی آگاه نماید؛ بنابراین هدف پژوهش حاضر، به مطالعه و ارزیابی پیش بینی درماندگی با استفاده از الگوریتم سیستم ایمنی مصنوعی می­پردازد. جامعه آماری شامل شرکت­های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران و نمونه استفاده شده شامل 164 شرکت درمانده و سالم بوده در بازه زمانی بین سال های 1385-1399 می باشد. متغیرهای پیش­بینی براساس نسبت­هایی انتخاب شدند که در نتایج تحقیقات قبلی به عنوان متغیرهای اصلی پیش بینی در مدل پیش بینی آن­ها ارائه شدند. در این تحقیق داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار EXCEL تلخیص و سپس متغیرها محاسبه می شود. پیش از اجرای الگوریتم AIRS یک تحلیل آماری با استفاده از نرم افزار PYTHON جهت انتخاب متغیرهایی که دارای اهمیت بیشتری برای پیش بینی درماندگی دارند انجام می شود. درماندگی مالی دارای ماهیت کیفی و مقیاس سنجش اسمی است. در اندازه گیری این متغیر، به شرکت های درمانده مالی عدد یک و به شرکت های غیر درمانده مالی، عدد صفر تخصیص داده می شود. برآیند حاصل از بررسی­های این پژوهش نشان داد که نتایج مستخرج شده از پیش­بینی­های صورت گرفته توسط مدل و مقایسه آن با واقعیت در سطح دقت کلی 86 درصد توانایی شناسایی شرکت­های درمانده و سالم را دارد. ویژگی هایی که این تحقیق را از سایر تحقیقات مرتبط با این موضوع متمایز می کند، استفاده از 5 معیارهای مختص درماندگی (نه معیارهای ورشکستگی) جهت تفکیک شرکت های درمانده از سالم، و به عنوان یک نوآوری نسبت به مطالعات پیشین می باشد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

هدف: هنگامی که شرکت در وضعیت پایداری قرار دارد، ارزش آن از دیدگاه سرمایه گذاران، بستانکاران و عموم افراد ارتقا می یابد و عملکرد کوتاه مدت و بلندمدت شرکت بر اساس تابعی از سیاست های متعدد مدیریت مشخص می شود. با توجه به این که، می توان نتیجه سیاست های مدیریت را با شاخص عملکرد زنجیره ارزش شرکت ارزیابی نمود، هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر عملکرد زنجیره ارزش بر سودآوری، پایداری مالی و هم چنین سلامت مالی و تداوم فعالیت است. از طرفی، تاثیر آن بر ریسک ورشکستگی شرکت مورد بررسی قرار گرفته است. روش: جامعه آماری پژوهش شامل همه شرکت های فعال در بورس اوراق بهادار تهران است؛ اما با اعمال محدودیت های لازم، تعداد 142 شرکت فعال در دوره زمانی 11 ساله (1390 تا 1400) مورد بررسی قرار گرفته است. برای اندازه گیری عملکرد زنجیره ارزش با تعیین هدفمند متغیرهای ورودی و خروجی، از رویکرد تابع مرزی تصادفی استفاده شده است. هم چنین برای آزمون فرضیه های پژوهش از رگرسیون چندگانه بهره گرفته شده است. یافته ها: یافته های پژوهش در سطح اطمینان 95 درصد نشان داد، عملکرد زنجیره ارزش شرکت بر شاخص سودآوری، پایداری مالی و هم چنین سلامت مالی و تداوم فعالیت تاثیر مثبت دارند؛ اما به طور بااهمیتی بر ریسک ورشکستگی تاثیر منفی دارند. نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد عملکرد مجموعه مراحل زنجیره ارزش شرکت های بورسی ضمن بهبود عملکرد مالی بر سلامت و پایداری مالی و هم چنین بقای آن ها تأثیر مطلوب داشته است و در نتیجه احتمال ورشکستگی آن ها کاهش یافته است. اگرچه شاخص ارزیابی عملکرد زنجیره ارزش دارای امتیاز کمتر از 50 درصد بوده است، اما عملکرد کلی شرکت ها می تواند به رشد و توسعه اقتصادی کشور و تخصیص بهینه منابع کمک کند. دانش افزایی: ارزیابی عملکرد مجموعه اجزای زنجیره ارزش شرکت در قالب یک شاخص واحد، به عنوان نتیجه سیاست های متعدد مدیریت برای پژوهشگران اهمیت ویژه ای دارد؛ علاوه بر این، می تواند به انتخاب مطلوب سرمایه گذاران، ارزیابی و مشاوره صحیح مشاوران و تحلیلگران، تصمیم گیری و برنامه ریزی مدیران شرکت ها و هم چنین جهت دهی و کنترل بازار سرمایه و اقتصاد کلان توسط دولت مردان کمک کند.

کارایی نشان می دهد که سازمان چگونه از منابع خود در راستای تولید نسبت به بهترین عملکرد در مقطعی از زمان استفاده کرده است. یکی از مهم ترین شاخص های بررسی عملکرد شرکت ها کارایی است، پیش بینی کارایی شرکت های بورس اوراق بهادار و شناسایی عوامل مؤثر بر کارایی شرکت ضرورتی است که در این پژوهش به آن پرداخته شد. به طوری که این تحقیق به بررسی نقش معیار های ریسک و نظام راهبری بر کارایی شرکت می پردازد .. در این راستا، برای اندازه گیری کارایی شرکت از روش تحلیل پوشش داده ها استفاده شده است. متغیرهای مستقل اولیه در این پژوهش شامل متغیرهای نظارتی نظام راهبری می باشد. یافته های تجربی مربوط به بررسی 154 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در بازه ی زمانی 1390 تا 1397، نشان می دهد که متغیرهای نسبت مالکان نهادی، نسبت مدیران غیرموظف، ارتباط سیاسی شرکت و نسبت مالکیت مدیریتی و تمرکز مالکیت نسبت به سایر متغیرها قدرت بالاتری در تبیین کارایی شرکت با استفاده از روش فرهنگی دارند و همجنین از بین معیار های ریسک معیار ریسک مالی،ریسک نوسان قیمت سهام وریسک بحران مالی بر کارایی تاثیر دارد به علاوه، از نتایج دیگر پژوهش می توان به این موضوع اشاره کرد که در پیش بینی و ارائه الگو کارایی آتی شرکت می توان از روش لاسو با خطای ناچیز استفاده کرد.